Όταν υπάρχουν τόσα πολλά καλοσχεδιασμένα λευκά είδη (ασπρόρουχα) διαθέσιμα στην αγορά, μπορεί να φαίνεται περιττό το να μπούμε στον κόπο να φτιάξουμε τα δικά μας, αλλά υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που αυτό είναι η μόνη επιλογή. Αν κάνετε μόνοι σας τα ασπρόρουχα του κρεβατιού, μπορείτε να διαλέξετε το μέγεθος, το στιλ, το ύφασμα και τις γαρνιτούρες, εξασφαλίζοντας ότι το σχέδιο θα είναι το σωστό σε κάθε λεπτομέρεια. Σαν σημείο εστίασης της προσοχής στο δωμάτιο, το κρεβάτι και τα σκεπάσματα του είναι κεντρικό σημείο του ντεκόρ της κρεβατοκάμαρας και το στιλ τους μπορεί να συμβάλλει πολύ στην ατμόσφαιρα που επιθυμείτε να δημιουργήσετε. Το ύφασμα είναι η πρώτη σκέψη. Λευκά λινά, εμπριμέ με λουλούδια, καρό, παστέλ και βαθιές αποχρώσεις, όλα αυτά δείχνουν διαφορετικές διαθέσεις, αλλά το ίδιο σημαντικός είναι ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιούνται.
Πάρτε για παράδειγμα το σκέτο βαμβακερό. Χωρίς γαρνιτούρες έχει μια αισθητική καθαρότητα. Προσθέστε μια ασπρόμαυρη καρό μπορντούρα στην επάνω άκρη και θα γίνει επιτηδευμένο. Αντικαταστήστε την με ένα βολάν από δαντέλα για θηλυκότητα ή ένα κεντητό μοτίβο για νοσταλγική εμφάνιση. Είναι ο συνδυασμός υφάσματος, γαρνιτούρας και σχεδίου που δίνει στα ασπρόρουχα τη διακοσμητική τους αξία αλλά επίσης σημαντικές είναι και οι πρακτικές απόψεις.
Ο προϋπολογισμός σας μπορεί να καθορίσει τον τύπο υφάσματος και γαρνιτούρας που θα χρησιμοποιηθεί, αλλά ο τρόπος ζωής σας μπορεί κάλλιστα να είναι ο αποφασιστικός παράγοντας όταν έρχεται η ώρα να διαλέξετε ανάμεσα σε αγνό βαμβάκι ή λινό, που χρειάζονται προσεκτικό πλύσιμο, και καλά μίγματα βαμβακιού που μπορείτε απλά να τα πλένετε και να τα χρησιμοποιείτε.
Η κύρια δουλειά του τραπεζομάντιλου είναι να προστατεύει ένα λουστραρισμένο τραπέζι φαγητού την ώρα του γεύματος και να δημιουργεί ένα ελκυστικό φόντο για την έκθεση των πιατικών. Τα τελευταία χρόνια όμως, τα τραπεζομάντιλα έχουν ανακαλυφθεί ξανά σαν ένας τρόπος προστασίας και μεταμόρφωσης όλων των ειδών τραπεζιού.
Οι Βικτοριανοί κατά κύριο λόγο κάλυπταν τα πιο πολλά τραπέζια με τραπεζομάντιλα μέχρι το πάτωμα με ύφασμα σενίλ ή βελούδο για να σκεπάσουν τα πόδια τους, αλλά σήμερα χρησιμοποιούνται διακοσμητικά υφάσματα για να μετατρέψουν τις φτηνές επιφάνειες από σανίδα σε κομψά κομοδίνα, για να προστατέψουν πολύτιμα τραπεζάκια για γράψιμο και για να κρύψουν περασμένης μόδας αλλά λειτουργικές τουαλέτες.
Τα τραπεζομάντιλα μπορεί επίσης να είναι φτιαγμένα από υφάσματα τόσο διαφορετικά όσο το βαμβακερό με επικάλυψη πλαστικού και το μπροκάρ. Μπορεί να είναι σχεδιασμένα έτσι που να συμπληρώνουν οποιοδήποτε στιλ επίπλωσης. Ένα κοντό, επαρχιώτικου στιλ εμπριμέ ύφασμα για το τραπέζι μιας αυλής, ένα κεντημένο λινό τραπεζομάντιλο για το τραπέζι μιας τραπεζαρίας και ένα κάλυμμα από τσίτι (ένα βαμβακερό ύφασμα τυπωμένο με ζωηρόχρωμο σχέδιο) για ένα στρογγυλό τραπέζι διαφέρουν πολύ ως προς το χαρακτήρα. Ένα τραπεζομάντιλο για τραπέζι λάμπας καθιστικού δωματίου, με φόδρα και ενδιάμεση φόδρα με χρυσό, κρόσσια για φράντζα, συνεπάγεται πολλές τεχνικές ραφής, ενώ η κατασκευή ενός τραπεζομάντιλου για ένα ανεπίσημο τραπέζι μπορεί να είναι η απλή υπόθεση του ξεφτίσματος των άκρων ενός ορθογώνιου ινδικού βαμβακερού υφάσματος με τραχιά ύφανση. Και τα δυο είναι το ίδιο αποτελεσματικά στο κατάλληλο περιβάλλον, αποδεικνύοντας ότι τα φτιαγμένα στα μέτρα είδη εξοπλισμού επίπλωσης είναι μέσα στις δυνατότητες όλων.
